Ехезкель (Ехезкел, Ехешкель) Коцік нарадзіўся 25 сакавіка 1847 г. у мястэчку Камянец-Літоўск Гродзенскай губерні (цяпер г. Камянец Брэсцкай вобласці) у паважанай сям’і заможнага яўрэя-хасіда Мойшэ. Як і большасць яўрэйскіх дзяцей, навучаўся ў школе, засвойваў асаблівасці адносін унутры кагала, жыццё і побыт неяўрэйскага насельніцтва Камянца. Усялякім прамудрасцям яго навучалі дзед рэб Арон-Лейзер і бабуля Бейле-Рашэ.

Александр Константинович Кажадуб родился 27 сентября 1952 года в городе Ганцевичи Брестской области в семье служащих. С детства Алесь проявлял интерес к учебе, особенно к художественной литературе, что и предопределило его дальнейшую судьбу. В десятилетнем возрасте переехал с родителями в г. Речицу Гомельской области, в 1966 г. - в г. Новогрудок Гродненской области, где окончил среднюю школу (1969 г.). Он поступил на филологический факультет Белорусского государственного университета имени Ю. И. Ленина.

В 1974–1975 гг. Каждудуб А.К. работал учителем в Лагойском районе. В 1975 году он занял должность младшего научного сотрудника Института языкознания им. Якуба Коласа АН БССР.

Уладзімір Андрэевіч Калеснік нарадзіўся 17 верасня 1922 г. у в. Сіняўская Слабада Валожынскага павета Навагрудскага ваяводства (цяпер Карэліцкага раёна Гродзенскай вобласці) у сялянскай сям’і. Бацька, Андрэй Паўлавіч, быў майстрам на ўсе рукі, ад яго Валодзя пераняў спрыт да сякеры ды іншага інструменту, любіў майстраваць.

Аляксандр Іванавіч Махнач нарадзіўся 27 жніўня 1922 г. у в. Забалацце Уздзенскага раёна Мінскай вобласці ў сялянскай сям’і. У 1935–1939 гг. вучыўся ў Уздзенскай сярэдняй школе, скончыў 8 класаў і паступіў у Мінскае ваеннае пяхотнае вучылішча (1939). У 1940–1941 гг. — курсант Калінкавіцкага пяхотнага вучылішча, якое скончыў у званні лейтэнанта.

Марыя Маісееўна Эсен нарадзілася 3 снежня 1872 г. у г. Брэст-Літоўску Гродзенскай губерні (цяпер Брэст) у сям’і дробнага чыгуначнага служачага. У хуткім часе сям’я яўрэя Маісея Бярцынскага і немкі Эсен пераехала ў Самару. У сям’і было пяцёра дзяцей, усе яны ўзялі прозвішча маці. Марыя Эсен закончыла прыходскую школу, курсы медсясцёр, па прызыву Л. М. Талстога паехала ў вёску аказваць дапамогу сялянам.

Ілья Сямёнавіч Клаз нарадзіўся 17 сакавіка 1922 г. у Магілёве. Яго бацька працаваў друкаром газеты «Звязда», сям’я жыла ў Мінску. Ілья Клаз закончыў сярэднюю школу, у 1939 г. паступіў на літаратурны факультэт Мінскага педагагічнага інстытута. З 1941 г. на фронце, удзельнічаў у баях на Паўночна-Заходнім, 2-м Прыбалтыйскім і 1-м Беларускім франтах, дайшоў да Берліна.

Павел Аляксандравіч Каценін нарадзіўся 22 снежня 1792 г. у сяле Шаёва Кастрамской губерні (цяпер Кастрамской вобласці) у сям’і генерал-лейтэнанта Аляксандра Фёдаравіча Каценіна. Атрымаў добрую дамашнюю адукацыю, ведаў латынь і некалькі еўрапейскіх моў. Яго лічылі чалавекам энцыклапедычных ведаў.

Аляксей Трафімавіч Каўко нарадзіўся 28 сакавіка 1922 г. у в. Міраслаўка Бярэзінскага раёна Мінскай вобласці. У дзяцiнстве было шмат трагiчнага: пераезд у Сiбiр, смерць брацiка, вяртанне нi з чым у родную Мiраслаўку, у дзедаву хату; горкая доля падпаска ў злога пастуха. Скончыўшы Сялiбскую сямiгодку, адправiўся на вучобу ў райцэнтр Беразiно, з аднакласнiкам наймаў кватэру на ўскраiне. Закончыў 10 класаў у 1941 г.

Змiтро Віталін (Дзмітрый Рыгоравіч Сергiевiч) нарадзіўся 8 жніўня 1912 г. у вёсцы Сухое Бродніцкай воласці Пінскага павета Мінскай губерні (цяпер Іванаўскага раёна Брэсцкай вобласцi). Бацька, Рыгор Паўлавіч, працаваў на чыгунцы; маці, Ульяна Васільеўна, — дачка сельскага старасты Васіля Шурхая. У 1915 г., калі пачалося нямецкае наступленне, сям’я эвакуіравалася ўглыб Рассіі. Спачатку жылі ў Бранску, потым пераехалі ў Мелекес, у Заволжа. У 1919 г. вярнуліся на радзіму, спыніліся на станцыi Калінкавічы.

Мiкалай Васiльевiч Панасюк нарадзіўся 9 сакавiка 1947 г. на хутары непадалёк ад вёскі Галоўчыцы Драгічынскага раёна Брэсцкай вобласці ў сям’і селяніна. Закончыў Антопальскую сярэднюю школу (1965). У школьныя гады пачаў пісаць вершы. Многія з іх друкаваліся ў «Чырвонай змене», «Сельскай газеце», часопісе «Маладосць», але ў далейшым сваё прызванне знайшоў у дакументальнай прозе.